Jest nam niezmiernie miło poinformować, że po kilkuletniej przerwie na warszawską scenę powraca marka [sic!]
Wydarzenie ma formę cyklicznych wieczorów, w których uczestniczyć będą różne osoby związane z polską sceną improwizowaną.
Wystąpią:
Małgorzata Matuszewska
Gieorgij Puchalski
Paweł Grala
Aleksandra Bożek-Muszyńska | www.olabomu.com | www.holobiont.pl
Ilona Trybuła
Więcej o projekcie:
Jest to emanacja międzynarodowego festiwalu improwizacji tańca, który od swojej pierwszej edycji w 2007r przedstawiał i wprowadzał mało znane wówczas w Polsce metody tworzenia, prezentacji i edukacji przez improwizację. Teraz sytuacja się zmieniła i śmiało możemy powiedzieć, że ta dziedzina sztuki istnieje i się rozwija. Potrzebujemy więc stałych i regularnych prezentacji! I jest nią właśnie Scena Tańca Improwizowanego [sic!] w odsłonie “saute”.
„A co, jeśli to co masz, jest właśnie tym czego potrzebujesz?” pyta Deborah Hay.
“Saute” to proces odkryty, dość surowy i bez dodatków. Sens i forma saute.
Mamy ciało, mamy myśl, wyobraźnię, podłogę. Mamy cały świat zewnętrzny i wewnętrzny, konteksty i powody, żeby tworzyć. I korzystamy z zasobów “królowej” twórczości – improwizacji, która dużo wymaga i jeszcze więcej oferuje. To proces, który nigdy się nie kończy, możliwości twórcze ma niewyczerpane i z zasady to 100% życia w życiu. To wiele metod i technik precyzyjnego tworzenia, gdzie proces jest równoznaczny z działaniem finalnym.
Jest to emanacja międzynarodowego festiwalu improwizacji tańca, który od swojej pierwszej edycji w 2007r przedstawiał i wprowadzał mało znane wówczas w Polsce metody tworzenia, prezentacji i edukacji przez improwizację. Teraz sytuacja się zmieniła i śmiało możemy powiedzieć, że ta dziedzina sztuki istnieje i się rozwija. Potrzebujemy więc stałych i regularnych prezentacji! I jest nią właśnie Scena Tańca Improwizowanego [sic!] w odsłonie “saute”.
„A co, jeśli to co masz, jest właśnie tym czego potrzebujesz?” pyta Deborah Hay.
“Saute” to proces odkryty, dość surowy i bez dodatków. Sens i forma saute.
Mamy ciało, mamy myśl, wyobraźnię, podłogę. Mamy cały świat zewnętrzny i wewnętrzny, konteksty i powody, żeby tworzyć. I korzystamy z zasobów “królowej” twórczości – improwizacji, która dużo wymaga i jeszcze więcej oferuje. To proces, który nigdy się nie kończy, możliwości twórcze ma niewyczerpane i z zasady to 100% życia w życiu. To wiele metod i technik precyzyjnego tworzenia, gdzie proces jest równoznaczny z działaniem finalnym.
Grafika: Adam Żukowski